مقایسه رابطه کیفیت زندگی با رگه های شخصیت و راهبردهای مقابله ای در بیماران همودیالیزی و صرعی شهر همدان .

هدف از این پژوهش تعیین تفاوت سطح کیفیت زندگی ،رگه های شخصیتی وراهبردهای مقابله ای بیماران دیالیزی و صرعی و مردم عادی شهر همدان بوده است . روش انجام تحقیق ، از نوع توصیفی تحلیلی بوده است. بیماران دیالیزی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر همدان که 135نفر و بیماران صرعی مراجعه کننده به مرکز درمانی فرشچیان شهر همدان که 246 نفر را شامل می شدند. نمونه آماری در این پژوهش با استفاده از فرمول کوکران تعیین شده است.حجم نمونه برای بیماران دیالیزی 100 نفر و برای بیماران صرعی 150 نفر و برای افراد عادی نیز 150 نفر تعیین شده است . رگه های شخصیت از طریق پرسشنامه شخصیت نئو فرم کوتاه 60 سئوالی، راهبردهای مقابله ای با پرسشنامه فولکمن ولازاروس و سطح کیفیت زندگی توسط پرسشنامه فرم کوتاه sf-36 سنجش می گردد . در بخش یافته های توصیفی با استفاده از آماره های فراوانی و پراکندگی به توصیف یافته های پژوهش پرداخته ایم. در بخش استنباطی نیز با بهره گیری از آزمون های همبستگی پیرسون، آماره f وتوکی و رگرسیون فرضیه های تحقیق را مورد آزمون قرار داده ایم . نتایج نشان داده است که افراد عادی از کیفیت زندگی کل بیشتری نسبت به گروه بیماران برخوردار هستند. در متغیر برون گرایی و راهبردهای خود مهاری ، حل مسئله و باز آورد مثبت افراد عادی نمره بیشتری را نسبت به هر دو گروه دریافت نموده اند .در شاخص روان رنجورخویی ، گشودگی به تجربه ووجدانی بودن بیماران صرعی نمره بیشتری را به خود اختصاص داده اند.در شاخص دوری جویی بیماران دیالیزی نمره بیشتری را نسبت به هردو گروه دریافت نموده اند.رابطه کیفیت زندگی و روان رنجورخویی معکوس و معنی دار و با بازآورد مثبت مستقیم و معنی دار بدست آمده است. سهم ویژگی های شخصیتی و راهبردهای مقابله ای با برهم کنش آنها بر یکدیگر که با تحلیل رگرسیون محاسبه گردیده است در تبیین کیفیت زندگی برای دیالیزی ها از همه بیشتر و برای افراد عادی از همه کمتر است.